American Diabetes Association (ADA) zaleca przynajmniej 150 min tygodniowo umiarkowanego wysiłku w postaci np. spacerów lub 60 min umiarkowanego wysiłku dziennie. Podejmowanie aktywności fizycznej musi być regularne, najlepiej każdego dnia tygodnia przez 60 minut dziennie. W grupie osób, których dotychczasowa aktywność fizyczna była niska, należy stopniowo wprowadzać wysiłek, zaczynając od kilku razy w tygodniu, krótkiego czasu trwania i stopniowo zwiększać częstotliwość aktywności. Niezbędne jest profesjonalne i właściwe zaplanowanie treningów i omówieniem celów do osiągnięcia.
Rozpoczęcie cyklu treningów poprzedzone jest szczegółowym wywiadem fizjoterapeutycznym, uwzględniającym aktualny stan zdrowia pacjenta oraz skompletowaniem niezbędnych pomiarów i wyników testów fizjoterapeutycznych oceniających kondycję, siłę mięśniową, zakresy ruchów w stawach itp.
Treningi mają charakter zindywidualizowany, a terapeuci wykazują się dużą kreatywnością. W okresie wiosenno-letnim często wybierana jest aktywność na świeżym powietrzu pod okiem trenera. Podczas treningów korzystamy z cennych metod fizjoterapeutycznych, bazując na metodyce gimnastyki indywidualnej siłowej, wytrzymałościowej czy treningu ogólnousprawniającym – w zależności od potrzeb i możliwości pacjenta.
Ćwiczenia siłowe powodują wzrost siły mięśniowej i powinny być stosowane w profilaktyce upadków, złamań - osteoporozy, nietrzymania moczu, choroby zwyrodnieniowej stawów, utraty masy mięśniowej, oraz w celu zmniejszenia procentowej zawartości tkanki tłuszczowej, ponieważ taki trening poprawia stymulowany insuliną wychwyt glukozy. Znaczny koszt energetyczny ćwiczeń siłowych zapobiega też występowaniu zawału mięśnia sercowego, udaru mózgu, cukrzycy. Trening siłowy stosowany jest również w leczeniu depresji i bezsenności, choć mechanizmy oddziaływania nie są w pełni poznane. Trening może być prowadzony metodą izometrycznych ćwiczeń statycznych, dynamiczną, metodą treningu obwodowego, izokinetycznego.
Trening metodą izometrycznych ćwiczeń statycznych stosowany powinien być z uzupełnieniem treningiem dynamicznym. Ćwiczenia izometryczne polegają na wykonywaniu skurczów mięśniowych bez zmiany długości mięśnia i zapobiegają atrofii mięśni, szczególnie w stanach po długotrwałych unieruchomieniach czy rekonwalescencji. Wielką zaletą tego rodzaju ćwiczeń jest ich dostępność. Trening nie wymaga specjalnych urządzeń i może być stosowany w domu, podczas czynności dnia codziennego jako uzupełnienie terapii.
W profilaktyce osteoporozy należy wykonywać ćwiczenia mięśni fazowych (na przykład: mięśnie brzucha, prostowniki grzbietu, najszerszy grzbietu, pośladkowe, obszerny boczny i przyśrodkowy, równoległoboczne, czworoboczny część horyzontalna) po uprzednim rozluźnieniu mięśni tonicznych, wykonując ćwiczenia dla mięśni fazowych oporowe dynamiczne, związane z pracą koncentryczną i ekscentryczną, oraz ćwiczenia oporowe statyczne, oparte na skurczu izometrycznym. Wyniki badań wskazują, że zastosowanie programu ćwiczeń oporowych, wzmacniających mięsień prostownik grzbietu w odcinku lędźwiowym u kobiet pomenopauzalnych, wpływa na zmniejszenie ryzyka złamań trzonów kręgowych przez zmniejszenie lub utrzymanie masy kostnej, poprawę stabilności posturalnej i redukcję upadków. Zaobserwowano też większą efektywność treningu oporowego w przeciwdziałaniu spadkom gęstości mineralnej kości w porównaniu ze stosowaniem treningu wytrzymałościowego.
Ćwiczenia w treningu siłowym można wykonywać korzystając ze sprzętu siłowego, gimnastycznego (piłki, hantelki, woreczki, taśmy) lub wykorzystując ciężar swojego ciała.
Trening ogólnorozwojowy, zwany też ogólnousprawniającym ma na celu wszechstronny i harmonijny rozwój umiejętności fizycznych, rozwój siły mięśniowej, wydolności tlenowej i beztlenowej oraz kształtowanie prawidłowych nawyków ruchowych. Takie umiejętności ruchowe stanowią podstawę motoryczności człowieka oraz kształtują technikę ruchu.Ten rodzaj treningu zawiera elementy ćwiczeń czynnych wolnych, czynnych oporowych, izometrycznych, a nawet równoważnych, przez co wywiera korzystny wpływ na układ ruchu, układ krążenia oraz układ oddechowy.
Ważną rolę treningu ogólnorozwojowym pełnią ćwiczenia równoważne. Ich rolą jest nauczenie pacjenta wykonywania złożonych ruchów w różnych warunkach środowiskowych, w sposób szybki i dokładny. Podczas wykonywania ćwiczeń należy zachować bezpieczeństwo i zabezpieczyć niebezpieczeństwo utraty równowagi, upadku. Najlepiej by trening był prowadzony z pomocą odpowiedniego sprzętu rehabilitacyjnego, np. poduszek sensomotorycznych, platform równoważnych czy też piłek rehabilitacyjnych.