15KRIOTERAPIA MIEJSCOWA to zabieg polegający na bodźcowym, stymulującym działaniu zimna  (temperatura – 150° C) na tkanki organizmu w celu wywołania reakcji fizjologicznych dla wzmożenia leczenia chorób układu narządu ruchu. Zabieg wykonywany jest przy użyciu nawiewu parami ciekłego azotu. Oddziaływanie krioterapii miejscowej widoczne jest już w pierwszych minutach wykonania zabiegu. W pierwszej kolejności (po 1-3 minutach) pacjent odczuwa zmniejszenie bólu. Po 10-30 minutach od zakończenia ochładzania uwidacznia się zahamowanie stanu zapalnego. Natomiast dopiero po 2-3 godzinach obserwuje się powrót temperatury wyjściowej (normalnej) w okolicy poddawanej zabiegowi.

  • podwyższenie progu bólowego
  • miejscowe przekrwienie okolicy chłodzonej
  • zmniejszenie obrzęków
  • obniżenie napięcia mięśni
  • obniżenie aktywności procesów zapalnych
  • zwiększenie zakresu ruchomości stawów i wzrost siły mięśniowej
  • skrócony okres rekonwalescencji po urazach
  • zastosowana natychmiast po oparzeniu pozwala na gojenie się skory bez infekcji i blizn
  • wzmożenie wydzielania hormonów

 

 

  • reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)
  • młodzieńcze przewlekłe zapaleni stawów
  • reaktywne zapalenie stawów
  • zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK)
  • dna stawowa
  • zwyrodnienia kręgosłupa (spondyloartroza)
  • zwyrodnienie stawu biodrowego (koksartroza)
  • zwyrodnienie stawu kolanowego (gonartroza)
  • zespół bolesnego barku
  • łokieć tenisisty
  • zespól cieśni kanału nadgarstka
  • zapalenie kaletek stawowych,
  • zapalenie pochewek ścięgnistych, powięzi
  • rehabilitacja po złamaniach kości
  • kręcz karku
  • uszkodzenie łękotki
  • naderwanie ścięgien, mięśni
  • urazy sportowe (np. krwiaki)
  • chondromalacja rzepki
  • spastyczność mięśni
  • ciężkie choroby serca i układu krążenia;
  • stan pozawałowy;
  • nadwrażliwość na zimno;
  • stany zapalne naczyń krwionośnych;
  • schorzenia naczyń obwodowych;
  • zespół Raynauda;
  • zespół Sudecka;
  • ostre infekcje i stany gorączkowe;
  • odmrożenia;
  • zapalenie pęcherza moczowego i miedniczek nerkowych;
  • ogólne osłabienie i wyniszczenie organizmu;
  • choroby nowotworowe;
  • zaburzenia troficzne skóry, stany popromienne